RFID คืออะไร มีประวัติความเป็นมาอย่างไร

                                 RFID ย่อมาจาก Radio Frequency Id entification เป็นเทคโนโลยีการระบุ ข้อมูลที่แสดงเอกลักษณ์ของวัตถุหรือบุคคล

ด้วยคลื่นความถี่วิทยุที่ได้ถูกพัฒนามาในยุค ค.ศ. 1970s เพื่อวัตถุประสงค์เพื่อนำไปใช้ในการบ่งชี้วัตถุในระยะไกลได้ โดยมีจุดเด่นคือสามารถอ่านข้อมูล

จากป้าย (Tag) ได้หลายๆป้ายแบบไร้สัมผัส และสามารถอ่านค่าได้แม้ในสภาพที่ทัศนวิสัยไม่ดี ทนต่อความเปียกชื้น แรงสั่นสะเทือน การกระทบกระแทก

และสามารถจะอ่านข้อมูลได้ด้วยความเร็วสูง โดยข้อมูลจะถูกเก็บไว้ในไมโครชิปที่อยู่ในป้าย

   			       ในปัจจุบันได้มีการนำFRIDไปประยุกต์ใช้งานในด้านอื่นๆ นอกเหนือจากนำมาใช้ทดแทนระบบรหัสแท่งแบบเดิม ได้แก่ การใช้งานในบัตรชนิดต่างๆ

เช่น บัตรประจําตัวพนักงาน (ID card) บัตรโดยสาร บัตรสําหรับผ่านเข้าออกห้องพัก บัตรที่จอดรถตามศูนย์การค้าต่างๆ ป้ายสําหรับติดกระเป๋าเดินทาง

ป้ายสําหรับติดสินค้า หนังสือหรือฉลากยา บางครั้งเราอาจพบเห็นอยู่ในรูปของป้ายสินค้าซึ่งมีขนาดเล็กจนสามารถแทรกลงระหว่างชั้นของเนื้อกระดาษได้หรือ

เป็นแค็ปซูลขนาดเล็กฝังเอาไว้ในตัวสัตว์เพื่อบันทึกประวัติต่างๆ เป็นต้น 

       			ประวัติการเริ่มต้นของเทคโนโลยีFRIDนั้น ย้อนกลับไปถึงสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 ซึ่งประเทศในกลุ่มพันธมิตร และกลุ่มอักษะได้ มีการใช้เรดาร์

ซึ่งถูกค้นพบโดย เซอร์โรเบิร์ต อเล็กซานเดอร์ วัตสัน - วัตต์ ในปี ค.ศ. 1935 ใช้ในการตรวจจับและเตือนเครื่องบินที่กำลังเข้ามา แต่ปัญหาของการใช้เรดาร์

ในยุคนั้นคือไม่สามารถแยกแยะ ระหว่างเครื่องบินรบว่าเป็นของฝ่ายไหน ทางฝั่งเยอรมันได้ค้นพบว่าเมื่อนักบินบินหมุนตัวแล้ว จะทําให้มีการสะท้อนสัญญาณเรดาร์

ที่เปลี่ยนไป ทําให้ทราบว่าเครื่องบินที่บินเข้ามาเป็นของฝ่ายเยอรมัน ซึ่งเป็นจุดกำเนิดของFRID แบบที่ขึ้นอยู่กับคุณสมบัติการสะท้อนคลื่นวิทยุ (แพสทีฟ) ก็ว่าได้

รู้จักกับเทคโนโลยีFRID • 11

        		เมื่อเทคโนโลยีเรดาร์มีการพัฒนาขึ้น นักบินสามารถที่จะสื่อสารระหว่างเครื่องบินกับสถานีภาคพื้นดินหรือระหว่างนักบินด้วยกันที่เราเรียกว่า

"ระบบแยกแยะ"ระหว่างมิตรกับศัตรูหรือ IFF (Identification Friend or Foe) โดยที่เมื่อเครื่องบินได้รับสัญญาณเรดาร์จากภาคพื้นดินหรือว่าระหว่างเครื่องบิน ตัวเครื่องบิน

จะส่งสัญญาณอิเล็กทรอนิกส์ตอบกลับไป ทําให้ทราบว่าเป็นเครื่องบินของฝ่ายไหน ซึ่งถือว่าเป็นการสื่อสารFRIDแบบที่วัตถุส่งสัญญาณจากตัวเองไปยังผู้ถาม

หรือแบบ แอ็กทิฟ 

      			  ยุคเริ่มแรกของการใช้FRID ในเชิงพาณิชย์ได้แก่ระบบกันขโมย (EAS: Electric Article Surveillance) ในห้างสรรพสินค้า ซึ่งตัวสินค้าจะมีการ

ติดFRIDแบบ 1 บิต ซึ่งจะมีค่าเป็น ‘0’ หรือ ‘1’ เมื่อสินค้ามีการชำระเงินตัวบิตจะถูกตั้งค่าเป็น ‘0’ ทําให้สามารถนำออกจากร้านได้ ในกรณีที่ไม่มีการชำระสินค้า

เมื่อนำสินค้าผ่านประตูเครื่องตรวจป้ายกันขโมย เมื่ออ่านค่าจากวัตถุในถุงของลูกค่ามีค่าเป็น “1” ก็จะมีสัญญาณเตือนขึ้นมา